Huiswerk voor de tweede bijeenkomst is om met studenten op zoek te gaan naar wat mij een betere coach kan maken.
Afgelopen woensdag een retrospective uitgevoerd na sprint 1. Terugkijken op hun ontwikkeling aan de hand van hun reflectieve blog post. Reflecteren op een aantal gedragsindicatoren (pro-actief, creativiteit, professionaliteit) in de leeromgeving. We vragen best wat van onze eerste jaars.
Na elke peer groep stel ik ze de vraag wat ik kan toevoegen aan het coachen. Met andere woorden: wat zou mij een betere coach maken? Mijn eigen stijl moet ik even parkeren en met een open vizier mijn studenten beschouwen.
Sommigen hebben snel hun tips klaar: “je mag me wat harder aanpakken. Ik kan nog wel eens lui worden, dus daar mag je me sterker op aanspreken”. Of deze: “wil je me wat vaker feedback geven op mijn vorderingen. En als je merkt dat ik het niet ga halen, dat je dit dan ook teruggeeft. Zou ik fijn vinden.”
De meeste studenten vinden mijn dagelijkse aanwezigheid prettig, elke dag kort polsen hoe het met hun project vordert. Soms lees ik mee en geef feedback.
Wat deze oefening me in ieder geval heeft gebracht: meer stil staan bij je eigen aanpak, en proberen dit tijdelijk los te laten. Kan ik mijn studenten met een meer open blik tegemoet treden? Door hier bewust van te zijn, zie ik meer details van elk individu. Ieder met eigen specifieke coaching vragen.
Ik ga voortaan , met een meer open blik, het gesprek in. Minder vooringenomen mijn rol uitvoeren, met meer nieuwsgierigheid mijn studenten benaderen.
